Güzellikte denetim vardır, simetride zarafet vardır. Bu kelamlar Victory (Zafer) Projesi’nin mantrasıdır. Bu proje gözden ırak çölün ortasında kurulan deneysel bir şirketin çok saklı yürüttüğü yenilikçi gereç geliştirme projesidir. Jack (Harry Stiles) her sabah kalkar, karısı Alice’in (Florence Pugh) hazırladığı kahvaltıyı ettikten sonra Zafer Merkezi’ne çalışmaya masraf. Kentteki bütün erkekler bu bilinmeyen projede çalışmaktadırlar.
Yenilikçi materyal geliştiriminin ne olduğunu eşleri bilmezler. Her sabah saat üzere bu rutin yinelenir, eşler kocalarını birebir anda ve biçimde işlerine uğurlarlar. Mesken hanımı eşler meskende kalıp paklık, yemek, dedikodu ve alışveriş yaparlar. Dışarıdan olağan görünen bu ömür biçimi 1950’lerde optimizmin, bağnazlığın, tutuculuğun hakim olduğu erkeklerin üstün, bayanların ikinci sınıf vatandaş olduğu Amerika’da yaşanır.
Victory kentinde yaşayanların herşeyi vardır, konforlu meskenler, lüks otomobiller, yüksek maaşlar. Herkes klâsik aile rollerini üstlenmekten şaddır. Bayanların kent dışına, kocalarının işyerlerine gitmeleri yasaktır. Alice ve Frank birbirlerini çok severler, ağır bir cinsel münasebetleri vardır. Herşey kusursuz görünmektedir. Bir gün komşusu Margaret (Kiki Layne) Alice’ten yardım isteyerek projeyi yöneten Frank’in (Chris Pine) palavra söylediğini, hiçbir şeyin göründüğü üzere olmadığını, çöle gitmesini, gerçeği görmesini söyler. Margaret’in intiharı idare tarafından örtbas edilince Alice’te tıpkı Margaret üzere sanrılar görmeye başlar. Sonunda dayanamayıp çöle sarfiyat, çölde gördükleri onu uygunca rahatsız eder.
Zafer Kenti göz kamaştırıcı, düş üzere, kusursuz olmakla birlikte tuhaf, rahatsız edici, boğucudur. Keyifli aile tablosu ile hafif terör, baskı içiçedir. Uzun müddettir sorgulamaksızın itaat edilen duruma isyan edilince neler olur? Erkeklerin bayanlar üstünde baskı kurması, maddi konforun beraberinde getirdiği sonuçlar yüzyıllardır süregelir. Projenin CEO’su Frank ”Biz erkekler bayanlardan çok şey isteriz, güç, sabır, yemek, pak bir mesken ve takdir. Kaos muvaffakiyetin, ilerlemenin düşmanıdır” der. Erkeklerin ahenk içinde çalışmaları için bayanların kaos yaratmaması gerekir. Bu eşitlik kisvesi altında dayatılmış hiyerarşidir.
Filmin estetik seviyesi kusursuzdur. Katie Byron’un üretim dizaynları, Arianne Philipps’in kostümleri çok başarılıdır. Manzara direktörü Matthew Libatique’in imgelerinin donukluğu beyaz sıcaklığı hisettirir. Bestekar John Powell bayan nefeslerinden ve seslerinden oluşan müziğiyle etkiliyor.
Olivia Wilde’ın (Booksmart) ikinci uzun metrajı Don’t Worry Darling (Dert Etme Sevgilim/2022) The Stepford Wives (Bryan Forbes/ 1975), Pleasantville (Gary Ross/1998), The Truman Show (Gary Ross/ 1998) sinemalarını anımsatıyor. Başroldeki Florence Pugh (Midsommar), Dunkirk’te (2017) kısa bir rolde izlediğimiz pop yıldızı Harry Styles (özellikle sahnedeki dansıyla) Chambers çifti olarak çok başarılılar. Şampanya kadehi içindeki performansıyla Dita Von Teese çabucak dikkat çekiyor.
Olivia Wilde’ın yönettiği, Florence Pugh, Harry Styles, Chris Pine, Olivia Wilde, gEmma Chan, Sydney Chandler, Kiki Layne, Douglas Smith’in oynadığı, erkek egemenliği, cinsiyet ayrımcılığı, bayan düşmanlığını sorgulayan Don’t Worry Darling (Dert Etme Sevgilim/ 2022) bugün gösterime girdi.
