Milliyet.com.tr – Murat Cesurdura 2 çocuğu ve eşiyle 4 yıl evvel Gebze’den Muğla’ya göç etme kararı aldı. Matbaa işiyle uğraşan ve 14 yıldır kendi şirketi olan Cesurdura, beyaz yakalı olarak çalıştığı devirde şimdi kendini tanıyamadığını, göç öyküsünün de kendilerini tanımakla ve ne istediklerini bilmekle ilgili olduğunun altını çiziyor. 2018 yılında köye yerleşen aile, bunu belirli bir plan çerçevesinde gerçekleştirmiş. 2009 yılından bu yana tatil için gittikleri bölgelerde, ‘buraya nasıl yerleşebilecekleri’ sorusuna karşılık arayan ve 2015 yılında da hazırlıklara başlayan Cesurdura ailesi, ‘Bu göçün altında bir emek ve çaba var’ diyor.
‘ÇAY, KAHVE İÇMEYE DAHİ OLSA GİDİYORDUM’
Yeni beşerler tanımayı, farklı yerlere açılmayı seven biri olduğunu lisana getiren Murat Cesurdura, bu özelliğinin farkına vardıktan sonra, sevdiği yerlere yalnızca tatillerde değil, kalıcı olarak nasıl gidebileceğini ve iş yapabileceğini araştırmaya başlamış. ‘Çay-kahve içmeye dahi olsa İstanbul Muğla ortası daima gidip geldim’ diyen Cesurdura, “Sürekli gidip gelince burada bir etrafım oluştu. Birileriyle tanışabilir miyim, onlarla iş yapabilir miyim diye düşünüyordum daima. Zira biliyordum ki buralardaki birileri ile iş yapabilirsem benim hayatım daha kolaylaşacak ve önüm açılacaktı” sözleriyle yaşadıkları süreci anlattı.
Murat Cesurdura kırılma noktasının Dalaman Havalimanı’ndan gelen iş teklifi olduğunu söylüyor. İstenen matbaa işini hazırlayıp, teslim eden Cesurdura, bu işin kendisine hem maddi açıdan yeterli geldiğini hem de özgüven verdiğini söylüyor. 2017’nin Kasım ayında kendilerine bir konut bakmaya karar veren aile o anları şu sözlerle anlatıyor:
“Her geldiğimde otelde ya da arkadaşımda kalıyordum. Artık buradan iş gelmeye başlayınca bir konut bakalım dedik. 3 günlüğüne konut bakmak için ailece buraya geldik. Tek odaklandığımız mevzu çocuğun okulu oldu. İlçelere baktığımızda yaptığımız işe ve hayat öykümüze en uygun yer olarak Ortaca kalmıştı elimizde ve biz de buraya göçmeye karar verdik.”
İŞİNİ İNTERNETE TAŞIDI
Bir mesken kiralayan aile, Ortaca merkeze 5 dakikalık bir bölgede oturuyor. Murat Cesurdura, eşinin birinci geldiklerinde 7 ay kadar arkadaş ve etraf olmadığı için zorlandığını lakin şimdilerde pek çok aile dostlarının olduğuna vurgu yapıyor. Pandemiyle birlikte yaptığı matbaa işi için bir dükkana gerek olmadığına karar veren Cesurdura, dükkanını kapatarak işini internetten yapmaya başlamış. Muğla’da matbaacı olarak çalışırken bir taraftan da görüntü içerikler üreten Cesurdura, ‘Burada yaşadığım deneyimleri anlatacağım bir yer neresi olur diye düşünürken karşıma Youtube çıktı diyor ve ekliyor:
“Yaşadıklarımı insanlara anlatmalıyım ki beşerler yanlışsız yönlensin. Yanılgı yapmasın ancak hayalleri olan beşerler da hoş ilhamlar alsın diye yola çıktım. Konaklama işi aslında benim yıllardan beri yaptığım bir şeydi. Bu buraya geldikten sonra işe dönüştü bizatihi.”
‘KÖYE GÖÇ EDENLERİN YÜZDE 70’İ PLANSIZ GELİYOR’
Son vakitlerde süratle artan köye göçlerle ilgili ikazda bulunan Cesurdura’nın tespitlerinden biri, insanların can havliyle ve panik havasıyla yer değiştirdiği istikametinde. ‘Onlar yaptı ben de yaparım’ demenin yanlış olduğunun altını çizen Cesurdura, “Herkes kendi öyküsünü yazmalı ancak benim gözlemlediklerimden bir tanesi şu. Beşerler, etraflarından ya da kentlerinden bunalıp yalnız kalmak için buralara geliyorlar. Lakin ne kadar paraları da olsa bu mühlet limiti bir gün doluyor. Bu sefer beşere gereksinim duyuyorlar. Zira biz toplumsal bir varlığız. Buraya gelenlerin yüzde 70’inin plansız ve bilinçsiz bir formda yola çıktığını görmekteyim” dedi.
Köyde geçinebilmek için gerekli gelirin herkese nazaran değiştiğini söyleyen Murat Cesurdura, ‘Herkesin farklı bir ömür öyküsü var’ diyor ve kendi tecrübelerini şu sözlerle paylaşıyor:
“Haziran’dan taşınacağımız konutumuzu biz Şubat ayında tuttuk ve 5-6 ay boş konuta kira verdik. Bu sorun değildi. Zati planımız gereği bu türlü yapmamız gerekiyordu. Lakin ben beş altı ay boyunca işim olmasına karşın beni taşıyacak işler gelmedi. Ben o ortada para kazanamadığım için eşim, çocuklarım orada ve ben onların hayatlarını zehir ediyor muyum, nasıl bir karar verdim niyeti ve telaşıyla her gün olmasa da 5 ay boyunca tahin ekmek yerdim sabahları. Akşama kadar tok tutsun da yemek yemeyeyim diye. Bu türlü yönetim ettim kendimi. Yani bir istek, bir dilek vardı.”
15 BİN TL’DEN AŞAĞI ZOR
“Köye göç için insanların ne kadar geliri olmalı diye düşündüğümüzde artık 4 kişilik bir ailenin 15 bin liradan aşağı köyde bile olsa geçinemeyeceği kanaatindeyim” diyen Murat Cesurdura, Şayet kendi yeri varsa natürel ki bu oran biraz düşebilir lakin şöyle düşünün köyde çok tatlı olan bir şey var. Kimin bahçesinde ne varsa bir sabah kapınızın önündeki ağaca sabahın altısında, yedisinde asılmış bir marul, bir domates, portakal bulabilirsiniz. Birbirimizin bahçesinde olan bir şeyleri paylaşıyoruz. Mesela biz şöyle düşünüyoruz. Konutta yemek yoksa da sorun değil. Bahçeye çıkıyoruz aslında her taraf semizotu. Üzerine bir yoğurtla yemeğiniz çıktı. Bu mantıktayız” dedi.
‘İnsanların köye göç edince çabucak bir bahçeleri olacağını, orada grup biçmeye başlayacaklarını düşünüyorlar ve bu işleri kolay sanıyorlar’ diyerek tecrübelerini lisana getiren Murat Cesurdura, “Bu büsbütün yanlış. Beşerler bulundukları yerlerden göçmek istiyorsa, birinci evvel kendini tanımalı. Ne yapmak istediklerini belirlemeli. Şayet trafikten, kentten, karmaşadan, akrabalarından yahut yakın etrafından sıkılıp yalnızca bu sebeplerle göçüyorsa yeni gittiği yerde de bu sefer diyor ki ‘orada iş yok.’ İş olmadığı muhakkak aslında. Bu taşındıktan sonra değil, taşınmadan evvel tahlil yapılacak mevzular arasında” ihtarında bulundu.
