MERT İNAN İstanbul – Eğitimci bir ailenin tek çocuğu olarak 1928 yılında Samsun’da doğan Prof. Dr. Köknel, İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden mezun oldu. 1954 yılında İstanbul Tıp Fakültesi Psikiyatri Bölümü’ne asistan olarak atanan Köknel, 1959-1960’da 1 yıl mühletle Zürih’te ‘Kantonspital Üniversite Kliniği’nde elektroansefalografi (EEG) kısmında çalıştı, 1962-1963 yılları ortasında ise İtalya’da ‘Universita degli Studi di Milano Clinica Psychiatrica’da psikofarmakoloji kısmında misyon yaptı.
Milliyet’e de yazdı
Bir mühlet Londra’da da kalan Köknel, burada alkol, uyuşturucu, uyarıcı husus ve ilaç bağımlılarının ayakta ve yatarak tedavi edildiği bütün kurum ve kuruluşları dolaşıp bağımlılık sıkıntısını, tedavisini, ferdî ve toplumsal tahlil yollarını inceledi. Bilimsel çalışmalarında ve araştırmalarında, gençlik meseleleri, ruh sıhhati, davranış bozukluklarının tedavisini inceleyen Prof. Köknel, meslek hayatı boyunca 150’den fazla kongre, seminer ve toplantıya katılırken, Milliyet’in Düşünenlerin Fikri köşesinde de yazılar yayınladı.
TRT Mükafatı, Yunus Nadi Mükafatı, Sedat Simavi Mükafatı, Tıp Hizmet Mükafatı, Yüksek İnsani Kıymetler Ödülü’ne layık görülen Prof. Dr. Köknel, Türkiye Psikiyatri Derneği’nin de kurucularındandı. Prof. Dr. Köknel’in vefatının akabinde toplumsal medya hesabından ileti yayınlayan Prof. Dr. Acar Baltaş, “Türkiye’de ruh sıhhatini toplumun anlayacağı lisan ile anlatan, ışığını sayısız öğrencisine yayan, alçak istekli, kalender, tanıdığı herkese saygılı ve bedelli bir bilim insanı, hocamız, ağabeyimiz, dostumuz, aydın insan Özcan Köknel’i kaybettik” sözlerini kullandı.
‘Bugünler geri gelmeyecek’
Özcan Hoca’yla birlikte 2019 yılında Bilgenin Aynası kitabına imza atmış, hem hayat öyküsünü, hem de toplumsal ruh sıhhatine ait tespit ve tahlil tekliflerini kamuoyuna yansıtmıştık. O kitap için 1 yıl müddetle görüştüğümüz Prof. Köknel, hayatın manasına dair vasiyetini ise şöyle anlatmıştı: “Keyifli ve memnun yaşamak, ‘dolu dolu’ yaşamaktır. Hayatınızın anlamsız olduğunu düşünüyor ve ‘dolu dolu yaşadım’ demenin formülünü arıyorsanız, bakış açınızı değiştirmeniz gerekiyor. Ömür, memnunluğu arayış halidir. Memnunluk, insanın yaşadığı andan haz duyması, geçişmişte haz duyduğu bir yaşantıyı anımsaması ya da gelecekte haz duyacağı bir yaşantıyı ümit etmesidir. Memnunluk ‘iyi yaşama’larla hakikat orantılı. Yeterli olma, düzgün yaşama durumuna kavuşmak kimine nazaran ferdî, kimine nazaran dinî, kimine nazaran toplumsal yaşayışla olur. Doğrunun, hoşun, yeterlinin aranması, elde edilmesi de beşerde memnunluk yaratır. Yaşanılan an geri gelmeyecek; bugünler hiçbir vakit geri gelmeyecek. Yaşadığınız vakte sıkı sıkıya sarılın…”
